IX.22-24 | Department of Classics

Part Three: On The Future (A) What Cataline Has Planned
IX. 22.
Quamquam quid loquor?
Te ut ulla res frangat?
tu ut umquam te corrigas?
tu ut ullam fugam meditere?
tu ut ullum exilium cogites?

Utinam tibi istam mentem di immortales duint!

tametsi video,

si mea voce perterritus

ire in exilium animum induxeris,

quanta tempestas invidiae nobis

si minus in praesens tempus,

recenti memoria scelerum tuorum,

at in posteritatem

impendeat:

sed est tanti,

dum modo ista sit privata calamitas,
et a rei publicae periculis seiungatur.

Sed tu
ut vitiis tuis commoveare,
ut legum poenas pertimescas,
ut temporibus rei publicae cedas,

non est postulandum.

Neque enim is es, Catilina,

ut te

aut pudor umquam a turpitudine
aut metus ..............a periculo
aut ratio ................a furore...revocarit.

23.

Quam ob rem ut saepe iam dixi,

proficiscere;

ac, si mihi, inimico (ut praedicas) tuo, conflare vis invidiam,

recta perge in exilium:

vix feram sermones hominum,

si id feceris;

vix molem istius invidiae,

si in exilium iussu consulis ieris, sustinebo.

Sin autem servire meae laudi et gloriae mavis,

egredere cum importuna sceleratorum manu:
confer te ad Manlium,
concita perditos cives,
secerne te a bonis,
infer patriae bellum,
exsulta impio latrocinio,

ut a me

non eiectus ad alienos,
sed invitatus ad tuos isse videaris.

24. Quamquam quid ego te invitem,

a quo iam sciam

esse praemissos
qui tibi ad Forum Aurelium praestolarentur armati?

cui sciam

pactam et constitutam cum Manlio diem?

a quo

etiam aquilam illam argenteam

quam tibi ac tuis omnibus confido

perniciosam ac funestam futuram,

cui domi tuae sacrarium scelerum tuorum constitutum fuit,

sciam

esse praemissam?

Tu ut illa carere diutius possis,

quam venerari ad caedem proficiscens solebas,

a cuius altaribus saepe istam impiam dexteram ad necem civium transtulisti?