Part Two: On Cataline's Character
(C) Whats left for you: The Cheerful Home-Going
VIII. 19.
Haec si tecum, ut dixi, patria loquatur,
nonne impetrare debeat,
quod vitandae suspicionis causa,
a quo non receptus
Cum a me quoque id responsum tulisses,
a quo repudiatus
et ad suspicandum sagacissimum
et ad vindicandum fortissimum fore putasti.
Sed quam longe videtur a carcere atque a vinculis abesse debere,
20.
Quae cum ita sint, Catilina,
dubitas
abire in aliquas terras,
et vitam istam,
fugae solitudinique mandare?
Refer, inquis, ad senatum:
id enim postulas,
et, si hic ordo placere sibi decreverit
optemperaturum te esse dicis.
Non referam,
et tamen faciam ut intellegas
Egredere ex urbe, Catilina;
libera rem publicam metu;
in exilium, si hanc vocem expectas, proficiscere.
Quid est, Catilina?
ecquid attendis?
Ecquid animadvertis horum silentium?
Patiuntur, tacent.
Quid exspectas auctoritatem loquentium,
21.
At si hoc idem huic adulescenti optimo P. Sestio,
si fortissimo viro M. Marcello dixissem,
iam mihi consuli,
senatus iure optimo vim et manus intulisset.
De te autem, Catilina,
cum quiescunt, probant:
cum patiuntur, decernunt:
cum tacent, clamant.
Neque hi solum,
-- sed etiam illi equites Romani,
ceterique fortissimi cives,
quorum tu
Quorum ego vix abs te iam diu manus ac tela contineo,
eosdem facile adducam,